بررسی عوامل استرس زای مربیان حرفه ای فوتبال ایران

هدف از تحقیق حاضر، شناسایی عوامل استرس زای مربیان حرفه ای فوتبال ایران بود. جامعه آماری تحقیق را 92 نفر از سرمربیان و مربیان شاغل در لیگ برتر و دسته یک فوتبال ایران تشکیل می داد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری انتخاب شد که در مجموع تجارب 72 مربی (79 درصد) بررسی شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته ای با مقیاس پنج ارزش لیکرتی بود که روایی صوری و محتوایی آن را 10 نفر از اساتید صاحب نظر دانشگاهی و مربیان فوتبال و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ تایید شد (96/0 =r ). برای شناسایی عامل ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد و برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی، آزمون t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس یک راهه در سطح معنی داری 05/0 ? p استفاده شد. بر اساس تحلیل عاملی 71 گویه در شش عامل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که به ترتیب عوامل مالی، سازمانی و مدیریتی، انسجام تیمی، اختیار و تصمیم گیری، زمانی، و فنی و رقابتی بیشترین نقش را در ایجاد استرس مربیان دارند و تفاوت اولویت این عوامل نیز معنی دار بود. با این حال، میانگین عامل فنی- رقابتی و انسجام تیمی در سرمربیان لیگ دسته یک به طور معنی داری بالاتر از مقدار آن در سرمربیان لیگ برتر بود (05/0 ? p). بین هیچ یک از عوامل استرس زا با سطح تحصیلات مربیان نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هم چنین فقط در عامل استرس زای زمانی با کل سابقه مربیگری رابطه ضعیفی مشاهده شد (05/0 ? p). به طور خلاصه، اولویت عامل استرس زای مالی، سازمانی و مدیریتی نشان می دهد که مسایل ساختاری نسبت به مسایل فنی و روان-شناختی به توجه بیشتری نیاز دارند.